Υπάρχουν αρκετές αμφιλεγόμενες θεωρίες σχετικά με τη φύση της Γης, αλλά μία από τις πιο εντυπωσιακές είναι η Θεωρία της Κούφιας Γης. Σύμφωνα με αυτήν, ο πλανήτης μας δεν είναι ένας συμπαγής βράχος, αλλά μια τεράστια κενή σφαίρα με ένα εσωτερικό οικοσύστημα και, σύμφωνα με κάποιους υποστηρικτές, μυστικές εισόδους στους πόλους.
Ανοίγματα στη Γη και Ιπτάμενοι Δίσκοι
Αν και η θεωρία αυτή απορρίπτεται από την επιστημονική κοινότητα, εξακολουθεί να έχει οπαδούς που υποστηρίζουν ότι υπάρχουν κρυφές είσοδοι στον Βόρειο και τον Νότιο Πόλο. Κάποιοι πιστεύουν ότι αυτές οι είσοδοι είναι πύλες προς τον εσωτερικό κόσμο της Γης, τον οποίο κατοικούν προηγμένοι πολιτισμοί ή ακόμη και εξωγήινα όντα. Μάλιστα, πριν από μερικά χρόνια, μια ομάδα “πιστών” ενημέρωσε το Γεωφυσικό Ινστιτούτο ότι υπήρχε ένα τέτοιο άνοιγμα στην οροσειρά της Αλάσκας, το οποίο χρησιμοποιούν ιπτάμενοι δίσκοι για να εισέρχονται και να εξέρχονται από τη Γη.
Το Βιβλίο που Αναζωπύρωσε τη Θεωρία
Η μοντέρνα εκδοχή της θεωρίας στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στο βιβλίο “The Hollow Earth” (1979) του Raymond Bernard. Ο συγγραφέας, αν και παρουσιάζεται με πολλές ακαδημαϊκές περγαμηνές, είναι μυστηριώδης και αποφεύγει τη δημοσιότητα. Ο εκδότης του βιβλίου έγραψε μάλιστα:
“Δεν θα απαντήσουμε σε ερωτήσεις σχετικά με το βιβλίο ή τον συγγραφέα. Αν το αποδέχεστε ή το απορρίπτετε, είναι δική σας επιλογή. Κανείς δεν νοιάζεται.”
Πώς Περιγράφεται η Κούφια Γη;
Σύμφωνα με τους υποστηρικτές της θεωρίας, η Γη είναι μια σφαίρα με τοίχους πάχους περίπου 1.280 χιλιομέτρων. Στα δύο άκρα, δηλαδή στους πόλους, υπάρχουν ανοίγματα διαμέτρου 2.250 χιλιομέτρων, τα οποία επιτρέπουν τη μετάβαση από την εξωτερική στην εσωτερική επιφάνεια της Γης. Όποιος θα περνούσε αυτά τα ανοίγματα, δεν θα συνειδητοποιούσε καν ότι εισέρχεται σε έναν άλλο κόσμο, όπως ένα μυρμήγκι που διασχίζει το χείλος μιας κούπας καφέ.
Ο Bernard ισχυρίζεται ότι αυτά τα “πολικά ανοίγματα” δεν έχουν καταγραφεί από αεροφωτογραφίες, επειδή οι πιλότοι εξαπατώνται από τα όργανα ναυσιπλοΐας τους, τα οποία ακολουθούν το μαγνητικό πεδίο γύρω από τα ανοίγματα αντί να πετούν ακριβώς από πάνω τους. Ως απόδειξη, επικαλείται τα λόγια του ναυάρχου Richard E. Byrd, ο οποίος κάποτε ανέφερε: “Θα ήθελα να δω εκείνη τη γη πέρα από τον Πόλο. Αυτή η περιοχή πέρα από τον Πόλο είναι το Μεγάλο Άγνωστο.”
Η Προέλευση της Θεωρίας
Η ιδέα της Κούφιας Γης χρονολογείται από τις αρχές του 19ου αιώνα. Ο John Symmes, ένας Αμερικανός μελετητής, πίστευε ότι η Γη αποτελείται από ομόκεντρα στρώματα και ότι στο εσωτερικό της υπάρχει ένας πλούσιος, ανεξερεύνητος κόσμος γεμάτος βλάστηση, ζώα και φυσικούς πόρους.
Μάλιστα, το 1882, η θεωρία του προκάλεσε αρκετό ενδιαφέρον ώστε να προταθεί μια αποστολή για την αναζήτηση του “Σπηλαίου του Symmes”. Ένας υποστηρικτής του, ο κύριος Howgate, είχε προτείνει να σταλούν άνθρωποι σταδιακά σε υψηλότερα γεωγραφικά πλάτη, με σκοπό να παρατηρήσουν αν τα ζώα που εξαφανίζονται κατά τη διάρκεια του χειμώνα μεταναστεύουν στην Κούφια Γη και εμφανίζονται ξανά την άνοιξη. Το σχέδιο προέβλεπε ότι οι εξερευνητές θα ακολουθούσαν τα ζώα μέχρι να εντοπίσουν την είσοδο στη χαμένη αυτή γη.
Η Σύγχρονη Εκδοχή της Θεωρίας
Σήμερα, η Θεωρία της Κούφιας Γης έχει ενσωματώσει νέα στοιχεία, συνδέοντας την εσωτερική Γη με εξωγήινους πολιτισμούς και θεωρίες συνωμοσίας. Σύμφωνα με τους πιο πρόσφατους υποστηρικτές, αν κάποιος έφτανε στην καρδιά της Γης, το μόνο που θα έβρισκε πλέον εκεί είναι… ιπτάμενοι δίσκοι.
Παρά την έλλειψη επιστημονικών αποδείξεων, η Θεωρία της Κούφιας Γης παραμένει ένα συναρπαστικό αφήγημα, που συνδυάζει επιστημονική φαντασία, ιστορία και μυστήριο.